Dat heb ik weer...

Op dit moment ben ik het derde deel aan het lezen uit de serie 'Dat heb ik weer' van Carry Slee. De titel is veelzeggend: Crazy ouders, mega misverstanden en een valse gossip queen. Tsja... het is alsof je het boek al uit hebt voordat je bent begonnen. Nu ben ik helemaal niet (meer) zo'n fan van Carry Slee, maar ik wil gewoon weten waarom deze boeken zo populair zijn. Eerlijk is eerlijk: het leest lekker weg. Oké weinig diepgang, maar het is wel actueel en sluit aan bij de belevingswereld van tieners.

De serie 'Dat heb ik weer' heeft ook een website. Je kunt lid worden van de Best Friends Community, er staan 24882 leden geregistreerd en er zijn 51023 reacties geplaatst. Dat zijn nog eens aantallen. Natuurlijk ontbreekt de Hyves-pagina (7066 leden) niet. Alles in de stijl van het boek! Heel professioneel. Dat bewijst dit filmpje ook.

Lola, Fatima en Kevin

Drie verschillende boeken voor kinderen van ongeveer 10 jaar. Actueel, spannend en wensvervullend.

Janneke Schotveld heeft met het boek De flat van Fatima een actueel onderwerp te pakken. De multiculturele samenleving in één flat. Een vlot verhaal dat lekker leest, vrolijk maar met een serieuze ondertoon. Het is wel heel erg 'Kleine huis op de prairie', maar dan in een modern jasje. Ik weet zeker dat menig kind er een lekker leesboek aan zal hebben.

Lola's geheime missie is het derde boek over dit meisje van Isabel Abedi. Het is voor mij het eerste boek dat ik over haar lees. Lola redt als geheim agent de wereld (in haar dromen). In het gewone leven gaat dat toch niet zo gemakkelijk. In dit deel draait het allemaal om het restaurant van haar vader. Het gaat niet goed en tot overmaat van ramp komt er een journalist die een heel slechte recensie schrijft. Tijd voor actie! Het is een grappig boek met veel onverwachte wendingen.

Is Verboden Voor Ouders is (alweer) een nieuwe serie van Marion van de Coolwijk. In Nieuwe start draait het allemaal om Amerikaanse Kevin, die tot zijn afgrijzen is verhuisd naar Nederland. Door zijn ouders wordt hij naar een internaat (Internaat Voor Voortgezet Onderwijs) gestuurd. Vroeger verslond ik dit soort boeken, tegenwoordig zijn het 'eenhaps-crackers. Weinig diepgang maar 't leest wel lekker weg.

Deze boeken moeten gewoon de kast uit!

Taal

De cursus 23Dingen was de aanleiding voor deze blog. Inmiddels ben ik de cursus voorbij en heb het felbegeerde certificaat binnen. Nu ben ik coach van een nieuwe groep cursisten met als gevolg dat ik alles weer tegenkom. RSS Feeds, daarover was ik al enthousiast. Ik bekijk mijn persoonlijke pagina dagelijks. Delicious was weggezakt, maar is weer boven komen drijven. Ik ga er nog eens een keer goed voor zitten om mijn account bij te werken. In Libraryting zet ik alle Wolvenboeken op een rij, totaal nutteloos... maar wel leuk. Twitter, dat is een verhaal apart. Van mij hoeft het niet zo, maar mijn account heb ik nog niet weggedaan. Gelukkig, ik volg ook het genootschap "Onze Taal". En zij hebben altijd leuke berichtjes. Het is wel duidelijk: taal is altijd en overal, alleen het bed is de enige plek zonder taalfouten. Goed om te weten als je nog de hele dag moet...

Jongeren in de bibliotheek?

Het boek Verboden voor ouders trok mijn aandacht. Hoezo verboden voor ouders? Dan wil ik er juist meer van weten. Op de achterflap staat het uitdrukkelijk... "Een ding: Verboden voor ouders is echt alleen voor jou." Mijn nieuwsgierigheid groeit. Als ik de achterflap nog eens goed lees (dat mag toch wel?), kom ik tot de conclusie dat dit een zelfhulpboek is voor jongeren. DUH!

Inmiddels durf ik het boek eigenlijk niet meer in te kijken. Het is niet voor mij geschreven. De voorkant is in elk geval niet saai (maar ja... het boek is niet voor mij bedoeld). Ik blader het boekje door (dat mag toch wel?) en zie dat het wel heel veel tekst is. Volgens mij trekt die doelgroep dat niet, maar ja ik behoor daar allang niet meer toe.

Geen nood ik heb twee gezinsleden die wel in de doelgroep vallen. Na de vriendelijke vraag "wat vind jij van dit boek?" weigert de jongste van 12 jaar pertinent om ook maar naar het boek te kijken. Ik denk dat het juist daarom verstandig zou zijn om het boek te lezen, maar ja dit gedrag hoort bij die leeftijd. Als je drie jaar ouder bent, dan ben je vast verstandiger en die van vijftien is misschien iets welwillender. Dit is mijn gedachte... naïeve gedachte waarschijnlijk, maar het is het proberen waard. Het wordt al moeilijker als je de vraag moet stellen wanneer je een 15-jarige moet storen tijdens een PS3-game. Heel moeilijk blijkt wel. Het antwoord op de heel vriendelijke vraag "wat vind je van dit boek?" is, "moet dat dan nu gelijk?".

Missie is mislukt. Ik kijk het boek niet meer in, het ligt boven in een puberkamer en waarschijnlijk zal het daar nog liggen als ik het daar niet vandaan haal (ooit).

Zoekend naar een recensie over het boek (zou er een volwassene zijn die het boek wel heeft durven lezen?) ontdek ik dat er een website is: www.verbodenvoorouders.nl. Volgens mij is dit de manier om jongeren te bereiken en vindt het boek op deze manier zijn weg naar de juiste doelgroep.

Trouwens: de schrijver heeft voor volwassenen ook een boek geschreven zie ik op de website. Denk wat je wilt, doe wat je droomt. Dat boek mag ik dan wel weer lezen.

Vandaag in de krant...

In dagblad Trouw wordt de vraag "Kunnen we het in dit nieuwe mediatijdperk nog wel opbrengen om een boek te lezen?" voorgelegd aan drie literaire experts. Hoewel ik mijzelf geen literair expert wil noemen, is het wel aanleiding om ook over de vraag na te denken. Ik roep altijd: niets is zo fijn als een mooi boek op het nachtkastje! Toch merk ik ook dat zelfs ik de laatste tijd veel te weinig tijd neem om een boek te lezen. Ik schrijf heel bewust dat ik geen tijd neem, want het blijft een kwestie van prioriteiten stellen. Het is zo jammer, omdat ik gisteren weer heb gemerkt hoe blij ik word van en mooi verhaal.
De inhoud van het artikel vind ik niet eens zo interessant meer.
Ik heb aldus besloten: ik ga vanavond lekker lezen!

Dromen

De meeste dromen zijn bedrog... een heel bekend nummer van een zeer bekende Nederlandse zanger. Het lied is niet besteed aan Meneer G. Hij woont in een stil, klein en droog dorp in een nog veel drogere woestijn. Op een dag plant hij een bloembol. Hij vindt het veel te stil in de woestijn en vertelt de mensen dat de bloem straks voor muziek zal zorgen. Hoe kan dat mogelijk zijn, vragen de mensen zich af. Bloemen doen het nooit goed in de woestijn en bloemen maken zeker geen muziek. Meneer G. zorgt heel erg goed voor zijn bloembol en zijn dromen komen uit. Een sprookjesachtig verhaal met grappige tekeningen. Het is maar een klein boekje dat zo maar kan verdwijnen tussen alle andere boeken voor kinderen vanaf ca. 7 jaar. Dat zou jammer zijn. Het verhaal zal een glimlach op een ieders gezicht toveren.
De stilte van de woestijn wordt doorbroken door de dromen van meneer G.

Een slimme hond?

Pugology
Originally uploaded by amberlabelledvm